Çalýþmanýn amacý, belirli bir coðrafî alan içinde, gelenek ile modernite arasýnda þekillenen ve zamanla popüler kültürün önemli bir nesnesi haline gelen yeni Ankaralý müzik anlayýþýnýn karmaþýk ve çok katmanlý yapýsýný, yerel ve küresel iliþki baðlamýnda ele almaktýr. Çalýþmanýn teorik çerçevesini, Appadurai’nýn öne sürdüðü “küresel kültürel akýþ” modeli oluþturmaktadýr. Bu yaklaþým sayesinde Ankaralý müziðinin etnik, finans, medya, teknoloji ve ideoloji alanlarý belirlenerek, bu müziði farklý kýlan dinamikler açýða çýkarýlacaktýr. Elde edilen bulgular ýþýðýnda, Ankaralý müziðinin etnik alaný geniþ bir demografik koalisyona dayanýrken, üretim, daðýtým ve tüketim aþamalarýna baðlý olarak geliþen finans alaný görece baðýmsýz bir müzik endüstrisi yaratmýþtýr. Teknoloji alaný bu müziðe, aða dayalý bir toplumsal yapý üzerinden temsil hakký tanýrken, medya alaný bu müziðin yerel ötesi temelde inþasýna meþruiyet kazandýrmaktadýr.
Burada kodlanan Ankaralý söylemi ve otantisite arayýþý ise, yeni Ankaralý müziðinin ideoloji alanýný ortaya koymaktadýr.

The aim of this study is to consider a new understanding of the complex and multilayered structure of Ankara music, which is situated between tradition and modernity and has become an important form of popular culture in the region, in the context of local and global relationships.. The theoretical framework of the study is based on Appadurai’s “global cultural flow” model. The ethnoscape, finanscape, mediascape, technoscape and ideoscape of Ankara music is examined in accordance with this approach to reveal the dynamics that make this music different. In the light of these findings, it is concluded that the ethnoscape of Ankara music is based on a broad demographic coalition that has created an independent music industry with a finanscape depending on production, distribution and consumption. While this type of music is represented through a network-based social structure, it gains legitimacy outside its bounds within the media environment. The “Ankara” genre and its quest for authenticity described in this work reveal the ideoscape of the new Ankara music.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

1980 sonrasýnda küreselleþme ve dinamikleri; ekonomik bütünleþme politikalarý ile birlikte sosyal, kültürel ve siyasal uyum süreçleri ve özellikle sermayeyi kentsel geliþmeye yönlendirmesiyle kentsel mekâný da biçimlendirmektedir. Türkiye’de de küreselleþme dalgasýyla; neo liberal politikalar çerçevesinde yaþanan ekonomik deðiþim sürecinde, kent mekâný rant sektörü için en karlý yatýrým alanýna dönüþtürülmektedir. Konut sektörü, etkin ve yaygýn pazarlama stratejileriyle bu sürece hýzla ve kolaylýkla dâhil edilmiþtir. Bu geliþmede kentsel ölçekte son onlu yýllarda Ankara/Çayyolu, orta-üst ve üst gelir grubundaki kullanýcýlarýyla, ekonomik ve sosyal olarak ayrýþmaktadýr. Bu ayrýþma, fiziksel ve mekânsal kalite düzeyi yüksek olan konut alanlarýnda belirgindir. Ancak, konut kalitesinin ölçülebilir fiziksel ve mekânsal standartlarýyla birlikte, kullanýcýnýn sosyal ve kültürel isteklerinin karþýlanmasý, yaþam kalitesinde önem kazanmaktadýr. Bu noktadan hareketle, bu çalýþmada, konut alanlarýnda kullanýcýlarýn fiziksel ve toplumsal çevre algýsý ile kalite kapsamýndaki talepleri ve farkýndalýðý, örneklem alan olarak seçilen Ankara-Çayyolu- Prof. Dr. Ahmet Taner Kýþlalý mahallesinde
incelenmektedir. Bu mahallenin 1980’lerle baþlayan var oluþ öyküsünde, neo liberal politikalar ve kentsel mekâný biçimlendirme yeteneði baþ aktör iken, kullanýcýlarýn bu öyküdeki varlýðý, yaþam kalitesi ve farkýndalýkla tanýmlanmaktadýr. Böylece elde edilen
çýkarsamalar, yaþanabilir konut alanlarýnýn oluþturulmasýnda yönlendirici olacaktýr.

Since 1980, the dynamics of globalization have directed the processes of social, cultural, and political adjustment as well as those of economic integration and especially capital towards urban development, forming urban space. The wave of globalization in Turkey, within a process of economic change in the context of neo liberal policies, urban space has been turned into the most profitable area of investment in the unearned income (economic rent) sector. The residential sector has been included in this process quickly and easily through effective and widespread marketing strategies. Over the last two decades of this development, the Ankara-Çayyolu District has become segregated economically and socially between its upper and upper-middle class residents in the urban context. This segregation is evident in residential areas with high-level physical and spatial quality. On the other hand, in addition to the measurable physical and spatial standards of housing quality, it is also important to find out if the quality of living meets the social and cultural expectations of its residents. Starting from this point of view, we examine residents’ perceptions of their physical and social environment in our chosen sample area in the Prof. Dr. Ahmet Taner Kýþlalý Neighborhood, and their demands and awareness of housing quality. The story of this neighborhood, which begins in 1980, at a time when neo liberal policies and the power to form urban space was all-important, is defined here by the residents’ quality of living and awareness of it. Our results obtained are expected to help guide the creation of liveable housing areas in the future.Keywords:
Housing Users, Urban Living Quality, Social Living, Awareness, Ankara- Çayyolu-Prof. Dr. Ahmet Taner Kýþlalý Neighborhood.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Türkiye’de kent yönetimi, hukuki açýdan belediyelere tanýnmýþ olan bir yetkiler demeti olarak tanýmlanabilir. Cumhuriyet tarihi boyunca bu yetkileri kullanan belediyelerin, kamu politikalarýnýn dönüþümüne ve mevzuatýn deðiþimine koþut olarak kendi yerel özgünlüklerinin dinamikleriyle birbirlerinden farklýlaþtýklarý bilinmektedir. Ancak, bu farklýlaþmanýn tekil olarak her bir belediyenin yapýsal koþullarý dikkate alýnarak tespit edilmesinde önemli eksiklikler olduðu açýktýr. Özellikle son otuz yýlda gerçekleþen âdem-i merkezileþme ve merkezileþme dalgalarýndan her bir belediyenin nasýl etkilendiðinin ortaya konabilmesi, belediye araþtýrmalarýna temel olmak üzere dönemlik resimlerinin elde edilmesi, belediyelerin hakkýyla anlaþýlabilmesi için önemlidir. Bu anlamda bu monografi çalýþmasý, daha önce Çankaya Belediyesi için geliþtirilmiþ monografi yaklaþýmýný kullanarak Ankara Keçiören Belediyesi’nin mevcut durumunu tespit edip sorun ve potansiyellerini ortaya koymaktadýr. Monografide, niteliksel ve niceliksel araþtýrmalara dayalý olarak Keçiören Belediyesi’nin 2012 yýlý itibarýyla dýþ çevre koþullarý, hizmet sunumu, karar verme süreçleri, teknoloji kullanýmý ve iletiþim alanlarýnda bütünsel bir deðerlendirmesine yer verilmiþtir.

In Turkey, urban administration can be defined from a judicial perspective as the bundle of powers vested in municipalities. It is known that throughout republican history, municipalities, using these powers, have differentiated themselves via their own internal dynamics in parallel to the evolution of public policy and changes in legislation. Yet, it is obvious that there are important gaps in understanding this differentiation taking into consideration the structural conditions of individual municipalities. In particular, in order to thoroughly understand municipalities, it is important to consider periodical pictures of how each municipality has been affected by waves of decentralization and centralization experienced over the last thirty years. In this respect, this monograph, using the same monographic approach developed for the Çankaya Municipality, provides a picture of the existing situation of Ankara’s Keçiören Municipality and presents related problems and potential. This monograph, based on qualitative and quantitative research, presents a holistic evaluation of Keçiören Municipality in terms of its external environment, provision of services, decision-making processes, use of technology and communications.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Þehir, anlamýný þiirin yarattýðý ruhta bulan mekândýr. Kevin Lynch’in tabiriyle þehir, sonsuz ‘okunaklýlýk’ sunan bir imgeselliðe sahiptir. Bu sonsuz okunaklýlýk þiir üzerinden düþünüldüðünde, bir þehrin atmosferini edebi metinler üzerinden anlamaya çalýþmanýn, zamanýn ruhunu þiir-þehir-tarih baðlamýnda deðerlendirmekten geçtiði söylenebilir. Çünkü þiir (genel olarak edebiyat), týpký hafýza sahibi bir þehir gibi, varlýðý ve kaydettiði hatýralarla hem geçmiþe hem de geleceðe salýnan önemli bir bellektir. Bu anlamda Divan þiiri ve bu þiirin özgün örneklerinden biri olan tarih manzumeleri de belleðin süreç içerisindeki ‘devamlýlýk’ ve ‘dönüþtürme’ zenginliðine vurgu yapan unsurlardandýr. Bu çalýþmada, Ankara, þiir üzerinden deðerlendirilecektir. XIX. yüzyýl Ankara’sý hakkýnda, dönemin edebi metinlerinden biri olan divanlardaki tarih manzumelerine yansýyan izleri deðerlendirilmeye çalýþýlacaktýr.
XIX. yüzyýlda yazýlmýþ divanlar arasýnda, þu ana dek taranabilen yetmiþ metnin üçünde, dört tarih manzumesinin Ankara hakkýnda olduðu tespit edilmiþtir. Bu manzumelerden iki tanesi Câzib’e, bir tanesi Zîver Paþa’ya, bir tanesi de Mahmud Celaleddin Paþa’ya aittir. Bunlardan ilki, Ankara Mevlevihanesi üzerine; ikincisi, Ankara’da yaptýrýlan bir kýþla hakkýnda; üçüncüsü, Vecîhî Paþa’nýn Ankara valiliðine dair; dördüncüsü, Belediye Dairesi’nin yapýmý ile ilgilidir. Bunlarýn yaný sýra, sadece baþlýðýnda ‘Ankara’ ifadesi geçen
Mahmut Celaleddin Paþa’ya ait Hamidiye Caddesi’nin inþasý hakkýnda bir manzumeye daha rastlanmýþtýr. Bu çalýþma kapsamýnda, XIX. yüzyýlýn Ankara’sýna dair bu þiirlerden edinilen malzemeler yorumlanarak þehir tarihi araþtýrmalarýna bir katký saðlamak amaçlanmaktadýr.

A city is a place whose meaning is found in the poetry created there. In Kevin Lynch’s words, a city presents the imagination with an unlimited potential for “readability”. If we consider this unlimited readability through poetry, it can be said that attempts to find the
zeitgeist of a city at a certain time through literary texts must evaluate the poetry, the city and the time. This is because poetry (or literature in general), just like a city, has an important memory which oscillates through ideas of its past and future. In this sense, divan poetry and one particular example of it—historical “manzume” poems—are memories which richly illustrate the ‘continuity’ and ‘change’ within a period. This work, on 19th century Ankara, aims to evaluate the traces reflected in historical manzume poems of the time they were written.
Five historical manzume poems in three texts out of seventy 19th century divan collections scanned for this work were found to be about Ankara. Two of these manzumes are by Cazib, one by Ziver Pasha, and one by Mahmud Celaleddin Pasha. The first of these is on Ankara’s dervish lodge; the second on a barracks being built in Ankara; the third on Vecihi Pasha’s governorship of Ankara; the fourth on the the Mayoral Residence. In addition to these, a manzume on the construction of Hamidiye Caddesi by Mahmud Celaleddin Pasha is discovered with in scope of the work. The aim of this work is to provide a contribution to city history through a commentary on elements
of 19th century poetry concerning Ankara.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Çalýþmada, Ankara fotoðrafhaneleri tarihinin önemli isimlerinden Foto Osman Darcan tanýtýlmaktadýr. Ýstanbul’da tanýþtýðý ünlü Avusturyalý fotoðrafçý Othmar Pferschy’nin izinden giderek deðerli iþlere imzasýný atan Darcan, aktüalite fotoðrafçýsý ve film operatörü olarak görev yaptýðý Matbuat Umum Müdürlüðü Foto Film Merkezi’nden ayrýldýktan sonra, 1943’te Ankara Devlet Konservatuvarý Tatbikat Sahnesi’nde sahne fotoðraflarý çekmeye baþlamýþ; bu görevi, Devlet Tiyatrosu fotoðrafçýsý olarak yaþamýnýn sonuna kadar sürdürmüþtür. Ayný zamanda Anafartalar Caddesi’nde açtýðý stüdyoda, Ankara’nýn önde gelen seçkin kiþileriyle tanýnmýþ sanatçýlarý görüntüleyen usta fotoðrafçý, tüm bu çalýþmalar boyunca çektiði hayranlýk uyandýran karelerle, meslekteki yetkinliðini sanatkârlýk düzeyine ulaþtýrmayý baþarmýþtýr.

This work introduces Osman Darcan, an important name in the history of Ankara photography studios. Darcan followed in the footsteps of famous Austrian photographer Othmar Pferschy, whom he met in Istanbul, to go on to create his own valuable work. On leaving the Public Press Authority Photo Film Center, where he worked as a newsreel photographer and film operator, in 1943 he began taking photographs at the Tatbikat Theater at the Ankara State Conservatoire, where he continued as the photographer for the State Theater until the end of his life. At the same time, this master photographer took the pictures of a select coterie of Ankara’s leading individuals and well-known performers at a studio he opened on Anafartalar Caddesi. In both these roles, his photographs evoke admiration thanks to Darcan’s professional abilities and level of artistry.

Makale Özeti | Tam Metin PDF