Haydarpaþa’dan baþlayan demiryolu hattýnýn 1893 yýlýnýn baþýnda Ýzmit ve Eskiþehir üzerinden Ankara’ya ulaþmasý ile Ýstanbul’dan Anadolu içlerine ulaþým oldukça kolaylaþmýþtýr. Hat daha açýlmadan, Eskiþehir-Ankara güzergâhýna muhacir iskânýnýn olanaklarý üzerine raporlar hazýrlanmýþ, muhacirlerin taþýnmasý ve yerleþtirilmesi üzerine bazý kolaylaþtýrýcý düzenlemeler yapýlmýþtýr. Bu çalýþmada, muhacirlerin deniz yolu ile Ýzmit limanýna getirilip, Ankara’ya demir yolu ile sevk edilmesi incelenecektir. Balkanlardan Anadolu’ya kitlesel göçlerin baþladýðý Balkan Savaþlarý öncesinde, 1890 ile 1910 arasýndaki yirmi yýllýk dönemde, muhacirlerin yerleþtirilmesinde demiryolunun etkisi ve iskân siyaseti tartýþýlacaktýr. Muhacirlerin iskân açýsýndan yerleþtirildikleri mekânlar, yeni kurulan köyler, demiryolu hattý boyunca þenlenen boþ alanlar; yevmiye daðýtýmý, hane yapýmýna devlet katkýsý, üretim biçimleri, ziraat teknikleri ve zanaatkârlarýn durumuna kadar geniþ bir alanda araþtýrma yapýlacaktýr.

The Anatolian Railway began running between Ankara and Haydarpaþa in Istanbul via Ýzmit and Eskiþehir in early 1893, making transportation from Istanbul to the interior of Anatolia very easy. In late 1892, before the railroad was opened, policymakers prepared
official reports on the resettlement of migrants along the rail route from Eskiþehir to Ankara; and made regulations accordingly. This studyexamines the route of this migration, which first run to the port of Ýzmit by sea and then reached Ankara by rail. This article discusses the politics of resettlement and the conditions of migrants settled on the railway route during the twenty-year period between 1890 and 1910, when the Balkan Wars provoked mass migration to Anatolia from the Balkans. It analyzes the locations of the new settlements, the conditions in newly founded villages, and the habitability of the wasteland along the railway route. Daily rations, state aid for housing, types of production, agricultural styles, and the position of artisans will also be considered.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Osmanlý Devleti’nde kapalý aile yaþantýsý bir þekilde evin planýný ve bezemelerini etkilemiþtir. Bezeme programý ise, her dönem içerisinde belli baþlý farklýlýklarla karþýmýza çýkmaktadýr. 18. yüzyýl sonrasý Batý etkisiyle, bezemelerde yeni üsluplar ve teknikler görülmeye baþlanýr. Bu çalýþmanýn konusu, Ankara’da yer alan Dedebayrak Evi ve bezemeleridir. Ankara sýnýrlarý içerisindeki konut mimarisinde yer alan bezemeler; çoðunlukla geometrik bezemeler, bitkisel bezemeler ve yazýlardan oluþmaktadýr. Dedebayrak Evi’ni özel kýlan þey bu bezeme türlerini kendi içinde barýndýrmasý ve mimari tasvirlerin de yapýda yer almasýdýr. Bu özelliði onu Ankara içerisinde tek yapmaktadýr. Ayrýca yapýdaki bezemeler arasýnda, sanatçýsý Nakkaþ Mustafa’nýn adýnýn geçiyor olmasý, bu yapýyý daha da önemli kýlmaktadýr. Yalnýz, yapýnýn bezemeleri günümüze kadar ulaþmamýþtýr. Türkiye’de konut mimarisinin korunamama durumu, bununla beraber birçok önemli tarihi yapýnýn günümüze kadar ulaþmama sorununu ortaya çýkarmýþtýr. Gerek yerel yönetimler, gerek konut sahiplerinin yapýlarla gerektiði kadar ilgilenmemeleri, bu yapýlarýn yok olmasýna neden olmaktadýr. Bu durum, kent dokusunu yok etmekle beraber kent belleðine de büyük zararlar vermektedir. Bu doðrultularda yapýda yer alan bezemeler kendi içerisinde incelenecek ve Ankara’da bulunan diðer yapýlarla karþýlaþtýrýlarak ortak bir fikir oluþturulmaya çalýþýlacaktýr.

The conservative family lifestyle in the Ottoman State affected the ways that houses were planned and decorated. Different decorative programs emerged with major differences in each period. New techniques and styles began to be seen in the 18th century thanks to the influence of the West. This article will focus on the decoration of Dedebayrak House in Ankara. Decoration in the architecture found within the boundaries of Ankara consist mostly of geometrical or floral decorations and various inscriptions. The Dedebayrak House not only has these kind of decorations, but also it has these decorations in its architectural descriptions, so it makes this house the only one to have survived in Ankara. Moreover, this building is especially important as the décor included work belonging to Nakkaþ Mustafa. However, these decorative features do not remain today. The situation in Turkey is such that architecture is not conserved, which leads to many historically important buildings vanishing. Neither local authorities, nor the owner of these buildings look after these buildings properly, leading their specific historical features to be lost. This situation both damages the urban fabric and harms the historical heritage of the city. Therefore, decorative features in the building will be analysed both on their own and compared to other buildings in Ankara in order to create an overall picture.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Bu makale, Türkiye’nin baþkenti Ankara’da gerçekleþen mütenalaþtýrma/soylulaþtýrma süreçlerinin en erken örneklerinden biri üzerinedir. Kent merkezinde Koza Sokak’ta bulunan gecekondu mahallesinin görece küçük sayýlabilecek olan bir bölümünün 1998-2016 yýllarý arasýnda gözlenmesi ve ayný zamanda hem mahalleye yeni gelen soylulaþtýrýcýlardan hem de yerinden edilen gecekondu sakinlerinden toplanan verilerin deðerlendirilmesi ile özgün bir mütenalaþtýrma [soylulaþtýrma] süreci deðerlendirilmiþtir. Ýlkesel olarak mahalle sakinlerini proje sürecine dâhil eden bir Yerinde Islah Projesi olmasýna raðmen, tüm sokak boyunca ve mahalle genelinde büyük ölçekte gerçekleþen mekânsal dönüþüm sonucunda proje öncesi nüfusun yüzde doksaný yerinden edilmiþtir. Projenin birinci etabýnýn uygulandýðý 47 gecekondu hak sahibinden yerinden edilmiþ on dokuz aileden toplanan verileri de kapsayan farklý zamanlarda (1998,2001, 2004, 2009) yapýlmýþ alan araþtýrmalarýný ve takip ziyaretini (2016) kapsayan bu çalýþma, Türkiye’de gerçekleþen ‘soylulaþtýrma’ süreçlerinin deðiþen aþamalarýný eleþtirel bir yaklaþýmla deðerlendirmektedir. Soylulaþtýrma kavramý genellikle, öncesinde imtiyazsýz sýnýflarýn yerleþik olduklarý kentsel arazilerin orta sýnýflarýn akýnýna maruz kalmasý sonucu yerinden edilmesi anlamýna gelmektedir. Ancak, Türkiye’deki soylulaþtýrma sürecinin ilk örnekleri, bu örnekte olduðu gibi sosyal demokrat belediyelerin eþitlikçi, kapsayýcý,
ilerlemeci deðerleri ile yerinde ýslahý amaçlayarak baþlamýþ; yerel sakinlerin planlama sürecine katýlýmýný özendirmiþ; projenin gerçekleþmesi yönünde kaynak yaratma aþamasýnda özel sektörle iþbirliðini “Üçüncü Yol” kentleþmeye dümen kýrmýþ; ve sonunda yerel sakinlerin “tercihen yerinden edilmeleri” aþamalarýný izlemiþtir. Bugünün kentsel dönüþüm projelerinin sonunda gerçekleþen yerel sakinleri yer deðiþtirmeye zorlayan süreçler ise “zorunlu yerinden edilme’ olarak adlandýrýlabilir. Ancak, bizim örneðimizde görüldüðü gibi, mütenalaþtýrma/soylulaþtýrma sürecinin bileþenleri olan ‘yerinden eden’ ve ‘yerinden edilen’ kavramlarýnýn bulanýklaþmasý Türkiye’ye özgü mekânsal ve siyasal dinamiklerin ayrýca deðerlendirilmesi zorunluluðunu gerektirmektedir.

This article is about an early example of gentrification processes in Ankara, the capital of Turkey. A unique form of the gentrification process is examined using a case study of a small inner-city neighborhood on Koza Street through the monitoring of the area between 1998 and 2016, and giving voice to both the gentrifiers and gentrified. Almost ninety percent of the population in the area was displaced despite the inclusionary principles of an in situ Rehabilitation Project which has led to a large scale transformation of the physical space of
the street. The study includes four field studies conducted at different time intervals (1998, 2001, 2004, 2009) and a follow-up visit (2016) to the neighborhood, to critically assess the progression of gentrification in Turkey through its phases. Even though gentrification usually refers to the middle class invasion of urban land originally inhabited by the less privileged, our case reveals the effects of successive modes of a gentrification process which starts as an in situ rehabilitation project of a squatter prevention area initiated by a social democratic municipality with the “participation of local groups”, and turns into “gentrification by choice” in the successive years in the shadow of “Third Way” values. What is currently happening could be regarded as “gentrification by force” following urban renewal. In our case, however, the line between the two major components of gentrification, i.e., the “gentrifier” and the “gentrified”, seems to have become ambiguous, which calls for a further analysis of Turkey’s unique political and spatial dynamics.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Yazý karþýlama ritüellerinden biri olan Hýdýrellez Þenliði, Anadolu’nun büyük bir kýsmýnda kutlanmaktadýr. Geleceðe yönelik beklentilerin Hýdýrellez Þenliði’nde yapýlan uygulamalarla gerçekleþeceði düþüncesi, bu ritüelin canlýlýðýnýn ve kuþaklar arasýndaki aktarýmýnýn temel motivasyonu olarak deðerlendirilebilir. Hýdýrellez’de gerçekleþtirilen pek çok uygulama doða ile ilgili uygulamalardýr. Anadolu’nun pek çok yerinde Hýzýr’ýn uðradýðýna inanýlarak Hýdýrellez’in kutlandýðý pek çok kültürel mekân bulunmaktadýr. Bu kültürel mekânlarýn kentlerde planlanmayýþý ve var olanlarýn muhafaza edilmeyiþi Hýdýrellez kutlamalarýnýn kente taþýnmasýný dolayýsýyla kültürel sürekliliðin saðlanmasýný engellemektedir. Bu çalýþmada, kültürel bir mekân olarak Hýdýrellez kutlanan yerler ve bu geleneðin sürdürülebilmesi için bu mekânlarýn kente taþýnmasýnýn gerekliliði üzerinde durulmuþtur. Mekânýn geleneðin sürdürülmesinde ve biçimlenmesindeki temel önemi, kentte kutlanýlan Hamamönü Hýdýrellez Þenlikleri üzerinden deðerlendirilmiþtir. Ankara’da bu yýl altýncýsý düzenlenecek olan Hamamönü Hýdýrellez Þenlikleri’nde deðiþen mekâna baðlý olarak deðiþen katýlýmcý profili ve katýlýmcýlarýn beklentilerinin Hýdýrellez kutlamalarýný nasýl biçimlendirdiði tartýþýlmýþtýr. Hamamönü Hýdýrellez Þenlikleri’nde ritüelin inanç boyutunun yaný sýra, eðlence boyutunun da öne çýktýðý ve bazý geleneklerin popüler kültürün bir parçasý haline getirildiði tespit edilmiþtir.

Hýdýrellez festival, one of the rituals that hails the start of summer, is celebrated widely across Anatolia. The belief thatwishes for the future will come true if certain actions are performed at Hýdýrellez festival, may be seen as the basic motivation behind this ritual and the transmission of this tradition from generation to generation. Many practices at Hýdýrellez are related to nature. The space to celebrate Hýdýrellez is of the utmost importance due to the context of the ritual. There are many cultural spaces in Anatolia assigned for the celebration of Hýdýrellez; these are selected based on the belief that they have been visited by Hýzýr. The cultural transmission of Hýdýrellez celebrations is being hindered among an urbanizing population due to fewnew spaces being planned for them and a lack of protection for the existing spaces. This article focuses on the Hýdýrellez festival spaces and the necessity of moving these spaces into cities in order to maintain the tradition. This article evaluates the basic importance of these spaces from the standpoint of sustainability and the formation of the tradition using the Hamamönü Hýdýrellez festival, which is celebrated in Ankara. It discusses the variations of the participant profiles at the Sixth Hamamönü Hýdýrellez festival, to be held in Ankara this year and the how their expectations have been shaped based on changing spaces. It concludes that besides the dimension of belief in the rituals, the dimension of entertainment is also prominent for participants at the Hamamönü Hýdýrellez festival, and that various Hýdýrellez traditions have found their way into popular culture.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Türk medeniyeti tarihine bakýldýðýnda, bazý müelliflerin [yazarlarýn] çok fazla eser verdikleri dikkati çekmektedir. Bu tarzda çok velut müelliflerden biri de Ýsmâil Ankaravî’dir. Rusûhî mahlasýyla da bilinen Ýsmâil Ankaravî Efendi, mevleviliðe intisap etmiþ, hatta uzun bir müddet Galata Mevlevihanesi’nin þeyhliðini yapmýþ biri olarak, bu geleneðin yetiþtirmiþ olduðu önemli isimler arasýnda yer alýr. Özellikle Mevlânâ’nýn Mesnevî-i Manevî’sine yapmýþ olduðu þerhle “Hazret-i Þârih” unvanýný alan ve ünü geniþ bir coðrafyaya yayýlmýþ olan Ankaravî’nin Mesnevî þerhi dýþýnda da birçok eseri bulunmaktadýr. Bu çalýþmayla, Ankaravî’nin yazmýþ olduðu eserler üzerine yapýlmýþ çalýþmalarýn (kitap, tez, makale, bildiri vb.) toplu bir þekilde ortaya konulmasý ve bundan sonra Ankaravî üzerine yapýlacak olan çalýþmalara yol gösterilmesi amaçlanmýþtýr.

When we look at the history of Turkish civilization, it comes to our attention that certain authors have produced enormous canons of work. One of these particularly prolific authors is Ýsmâil Ankaravî. Also known by his pen name Rusûhî, Ýsmâil Ankaravî Effendi was initiated into the Mawlawi Order, becoming the sheikh of the Galata Mawlawi House for a long time and one of the important names in this tradition. In particular, he received the title of “Hazret-i Þârih” for his commentary on Masnavi, which became widely known.
However, he also wrote many other works. This study aims to present past academic research (books, dissertations, articles, papers etc.) on Ankaravî’s works as a whole in order to help future researchers.

Makale Özeti | Tam Metin PDF

Günümüzde yaþamsal ve mekânsal olarak yaþanan büyük deðiþim nedeniyle birçok olumsuz eleþtiriye ve tartýþmaya konu olan Ankara, Cumhuriyet sonrasýnda da kenti ve kentliyi “modern mekânlara ve modern bir yaþama” ulaþtýrmak istemi ile gerçekleþtirilen büyük bir deðiþime tanýklýk etmiþtir. Böylesi bir modernleþme istemi ile kurgulanan yeni aktiviteler Ankara’da yaþamý hýzla deðiþtirmiþ, bu aktivitelere karþýlýk gelen yeni mekânlarýn inþa edilmesi ile birlikte kentin çehresi de hýzla deðiþmiþtir.
Bu yazýda Ankara’da yaþanan bu deðiþim kentin halen hafýzalarda varlýðýný koruyan mekânlarý üzerinden, kurgulanan yeni yaþamsal aktiviteler ile birlikte ele alýnmaya çalýþýlmýþ, bu süreçte ortaya çýkan kurumsal yapýya da yer yer deðinilerek yaþama ve mekâna dair “dönemsel” bir okuma gerçekleþtirilmiþtir.

Ankara, which is nowadays subject to criticism and debate due to large-scale changes in daily and spatial life, also witnessed considerable changes in the aftermath of the establishment of the Turkish Republic. Obviously, the reasons for these latter changes were based on the demand that the city and its dwellers have “modern spaces” in which to experience “a modern life”. New activities made available by such modernization attempts not only altered daily life routines in Ankara but also rapidly changed the face of the city through the construction of new spaces to accommodate these activities.
This article delves into the changes that occured in Ankara at this time, with particular focus on the spaces which have retained their significance in the public perception, as well as on these newly emerging activities in daily life. It also proposes a reading of the life and spaces of the Republican period touching upon the institutional structures which were established during its construction.

Makale Özeti | Tam Metin PDF