Dünya genelinde, azalan devlet desteği nedeniyle, müzelerin kaynak bulmak amacıyla, ziyaretçilerine yöneldikleri görülmektedir. Bu doğrultuda yapılan araştırmanın amacı; Ankara’daki müze ziyaretçilerinin profil ve motivasyonlarını anlamak, böylece müzelere olan ziyaretlerinin muntazam aktif katılıma dönüşmesine yardımcı olacak stratejilerin geliştirilebilmesine olanak sağlamaktır. Ankara’nın önde gelen beş müzesinde yapılan çalışmanın sonuçlarına göre, bu müzelerin ziyaretçiler için eğitim konusunda önemli bir role sahip olduğu görülmektedir. Müzelere yapılan ziyaretlerin artması için, gerek içsel gerek reklam ve promosyon gibi dışsal bazı faktörler önem taşımaktadır. Araştırma sonuçları özellikle dışsal faktörlerin, Ankara’da, müzeleri zaman zaman ziyaret eden grup için önemli bir itici güç olabileceğine dikkat çekmektedir.

Bu çalışmada, çeşitli sivil toplum kuruluşları, üniversiteler, Türk Mühendis ve Mimar Odaları Birliği’ne (TMMOB) bağlı meslek odaları ile kamu kurum ve kuruluşları tarafından Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlığı’na karşı açılan davalarda uyuşmazlık konusu edilen Ankara Tarihi Kent Merkezi Yenileme Alanı 1/5000 Ölçekli Koruma Amaçlı Nazım İmar Planı ve 1/1000 Ölçekli Koruma Amaçlı Uygulama İmar Planları ile planlanan yörenin tümünün çevre, ulaşım ve trafik gibi ilişkileri; plan bütünlüğü bağlamında kapsamlı bir biçimde ele alınarak, koruma-ıslah planlaması esasları ve kamu yararı açısından değerlendirilmiştir.
Bu bağlamda; Ankara Büyükşehir Belediyesi ve Koruma Kurulu kararıyla onaylanan Ulus Tarihi Kent Merkezi Koruma Amaçlı Nazım ve Uygulama İmar Planı ve Plan Notları; yenileme alanı, sit alanı, koruma alanı, etkileşim ve geçiş alanı ve tarihi ve kültürel taşınmaz
varlıklar gibi hususlar açısından irdelenmiştir.

Tarihî kent alanları ve yapılar, kentlerin kimliğini oluşturmaları açısından önemlidir. Bu nedenle, tarihî alanlar ile yapılarının korunması ve sürdürülebilirliği o kentin kimliğinin korunmasına ve gelişimine katkı sağlar. Bu anlamda, Cumhuriyet öncesinde küçük
bir yerleşim yeri iken, başkent olduktan sonra hızla gelişmeye başlayan ve günümüzde nüfus bakımından Türkiye’nin ikinci büyük metropolü olan Ankara’da kültürel mirasın korunması da büyük önem taşımaktadır. Çalışmanın amacı, Ankara’nın kentsel kültürel
mirasının bir bölümünü oluşturan Hamamönü’nde yapılan koruma çalışmaları sonucunda yaşanan fiziksel ve toplumsal değişimin ortaya konulmasıdır.

20. yüzyılın ortalarında gelenek olma özelliğini yitiren Beypazarı kına hamamları (gelin hamamı), bugün kültürel belleğimizin bir parçasıdır. Beypazarı’nda yedi gün süren evlilik törenlerinin yapıldığı dönemin bir geleneği olan kına hamamı kültürü, yöre halkının
hafızasında kalanlarla kitabi bir bilgi haline getirilmiş ve Beypazarı’nda 2012 yılında açılan Türkiye’nin ilk ve tek hamam müzesi olan Türk Hamam Müzesi’nin süreli sergilerinden birine dönüştürülmüştür. Bu çalışmada, Beypazarı kına hamamları; Jean Baudrillard’ın
simülasyon, Anthony Giddens’in modernizm hakkında düşündükleri ve Svetlana Boym’un ileri sürdüğü, nostalji kuramları bağlamında kısa bir değerlendirmeye tabi tutularak ele alınmıştır.

Bu çalışma, Ankara’da yeni kurulan bir okula, 1937 yılında gönderilmiş mektuplara dayanarak gerçekleştirilmiştir. Bu okul yeni nesiller için müzik öğretmeni yetiştirmek amacıyla kurulmuş ancak 1936 yılında temsil şubesinin de eklenmesiyle Devlet Konservatuvarı’nın ilk nüvesini oluşturmuştu. Okulun akademik kadrosu tarafından ihmal edilen ve arşiv kurumlarının ilgilenmediği bu dökümanlar, okulun eski binasının bodrumunda bir tesadüf eseri bulunmuştur. Bunlar akademiye girmek için sınava kabul edilmek isteyen öğrenci adaylarının dilekçelerini içermektedir. Bu mektupları okurken, onların yeksenak hayatlarını değiştirmeye olan isteklerinin yanında yeni kurulmuş Türkiye Cumhuriyeti’nin çağdaş düşüncesinin yankılarını da görürüz. Düşündükleri, yazdıkları ama en önemlisi
kendilerini nasıl tanımladıkları, bize gelişen Türk toplumu hakkında tarihsel bir panaroma vermektedir.

Bu yazıda, 1927-2005 yılları arasında Ankara’da yayımlanmış sinema dergileri ele alınmaktadır. Konu alınan tarihsel süreç içinde yer alan yayın elemanları, eldeki sınırlı sayıda belge ve yayından yola çıkılarak kronolojik bir çizgide ele alınıp sosyo-kültürel bağlantılarıyla
değerlendirilmiştir.